பால்யத்தில் ஒருமுறை நானும் என் தம்பியும் எங்கள் எருமைமேல் ஏறி சவாரி செய்தோம். அதற்கு முன்பும் எருமைகளின் மேலேறி சவாரி செய்ய நான் முயன்றிருக்கிறேன். ஒருசில எருமைகள் எதிர்ப்பு இல்லாமல் ஒத்துழைக்கும். ஆனால் பெரும்பாலான எருமைகள் அவற்றின் மீது ஏறவே அனுமதிக்காது. கஷ்டப்பட்டு ஏறினாலும் அடுத்த கணமே நம்மைக் குலுக்கி நிலைகுலைத்து கீழே விழவைக்கும். இந்த எருமை பாவம். ஒத்துழைத்தாள். அவளை மேய்ச்சலுக்காக வெளியே கொண்டுசென்றபோது அந்தப் புல்வெளியில் கொஞ்சநேரம் அவள் மீது ஏறி சுற்றி வந்தேன். அப்போதுதான் அந்த சிறந்த யோசனை என் மண்டையில் உதித்தது. எருமைமேல் ஏறி பொதுச் சாலையினூடாக வீடுவரைக்கும் போனால் எப்படி இருக்கும்? பாவம் என் தம்பி எவ்வளவு நேரம்தான் எருமையின் பின்னால் நடந்தே வருவான் ? அவனையும் ஏற்றிடலாம். அவனுக்கு அதில் எந்த ஆர்வமும் இருக்கவில்லை. ஆனால் நான் கட்டாயப்படுத்தினேன். குதிரையின் நடத்தும் கயிற்றினைப்போல் எருமைக் கயிற்றை இழுத்துப் பிடித்தேன். ' டொக்குட டொக்குட டொக்குட டொக்குட ' என்று வாயால் குதிரைக் குளம்படி ஒலியை எழுப்பியபடி வேகமாக ஓட எருமையை தள்ளித் தள்ளி விட்டேன். பின்னால் அமர்ந்திருந